اثر حاد فعالیت ورزشی فزآینده بر غلظت پپتید yy، نوروپپتید y و igf-۱ پلاسما در ورزشکاران جوان

مشخص شده است که فعالیت ورزشی یک استراتژی جهت مقابله با چاقی محسوب می شود. این کار توسط ایجاد تعادل انرژی منفی به وسیله افزایش مصرف انرژی و اثر بر تنظیم هورمون های اشتها انجام می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک جلسه فعالیت ورزشی تا سر حد خستگی بر پپتیدyy، نورروپپتید y و فاکتور رشد شبه انسولین (igf-1) در ورزشکاران جوان بود. سی و یک مرد جوان ورزشکار (سن: ۲/۷۵±۱۹/۵۲، وزن: ۱۶/۱۳±۷۹/۲۴، قد: ۶/۴۹±۱/۷۳ و چربی بدن ۵/۹۲±۱۶/۳۷ درصد) به طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها یک جلسه فعالیت ورزشی روی چرخ کارسنج با مقاومت ۵۰ وات به مدت 5 دقیقه بود که توان خروجی آن هر ۳ دقیقه ۳۰ وات تا خستگی ارادی فرد افزایش پیدا می کرد. نمونه های خون سیاهرگی در جلسه پایه (روز کنترل)، قبل، بلافاصله بعد و یک ساعت پس از فعالیت ورزشی جهت ارزیابی غلضت های p‏yy ، npy و igf-1 پلاسمایی گرفته شد. پس از تنظیم و تعدیل تغییرات حجم پلاسمایی پس از فعالیت، نتایج نشان داد که یک جلسه فعالیت ورزشی تا خستگی بطور معناداری pyy و igf-1  پلاسمایی را پس از فعالیت نسبت به قبل فعالیت افزایش می دهد [به ترتیب (۰/۰۴۲ = p) و (۰/۰۰۱ = p)]. همچنین، npy بلافاصله (۰/۰۰۱ = p) و به مدت یک ساعت (۰/۰۲۱ = p) پس از فعالیت افزایش یافت. غلظت های افزایش یافته pyy بلافاصله پس از فعالیت ورزشی تا سرحد خستگی احتمالا ناشی از سیگنال های igf-1 باشد که ممکن است بر اشتهای کشتی گیران جوان اثرگذار باشد. به هر حال npy افزایش یافته پلاسما احتمالاً موجب تحریک غذای مصرفی نیست چون نمی تواند ازدیواره مغزی-خونی عبور کند.